பிரிதலும் பிரிதல் நிமித்தமும் ...

நான்காண்டு பிரிவுக்குப்பின்

உன் முகங்கூட மறந்து போன

மழை நாளொன்றில் ,

அறை மூலையின்

மதுக்கிண்ணத்தை தொடர்ந்து,

படுக்கையைத் தாண்டி

வழியத் துவங்கியிருக்கிறது

உனைப் பற்றிய ஞாபகங்கள் ...

கூரை தாண்டி வந்த

உனக்கு பிடித்த மழையின்

ஓர் துளியும் ,

உலகின் ஒட்டுமொத்த

துயரங்கள் தேக்கி ,

கன்னம் கடந்து வந்த

ஓர் சொட்டு கண்ணீரும் ,

ஒன்றாய் சேர்ந்து

இக்கவிதையில்

உன் பெயரை மட்டும்

அழித்துப் போகின்றன ..

நாட்குறிபேட்டில்

குறித்துக் கொள்கிறேன் ...

உன் திருமண நாளன்று

பேய் மழையொன்று பெய்ய,

மரங்களடர்ந்த ,

ஆளில்லா சாலையொன்றில்

பெருங்குரலெடுத்து

நான் அழ வேண்டும் ..

சத்தம் கேட்டு

நிமிர்ந்து பார்கிறேன் ..

வாலறுந்த

பல்லியொன்று

சுவற்றில் துடித்துக்

கொண்டிருக்கிறது..

உனை பிரிந்த

மறுநாளின் எனைப்போல...

நீயில்லா இரவொன்று ,

ஜன்னலுக்கு வெளியே,

நத்தையை போல்

மெதுமெதுவாய்,

ஊர்ந்து கொண்டிருக்கிறது ...